هرچی بگیم از عظمت گوگول کم گفتیم. به نظرم فقط داستان کوتاه شنل کافیه تا متوجه بشیم که این نویسنده روسی چقد بزرگه. 
این داستان هم مثل بقیه داستان های روسی و مخصوصا قلم گوگول پر از کششه و راحت شما رو به دنبال خودش میکشونه. 
به نوعی این داستان مانیفست هنری و نظرات گوگول در باب هنره. 
داستان جذاب و خوندنی و سهل خوان که پیشنهاد میکنم حتما مطالعه کنید و لذا ببرید.
          

            گویا
نقاشی
در داستان نویسی روسیه خیلی موثر است.


ادای دین به قدرت چیره‌دستانه‌ی نقاش.
          

            به نام او

داستانی اخلاقی و به شدت تاثیرگذار از یک نویسنده بزرگ، گوگول با آثار خود نشان می‌دهد که وجدان بیدار ملت روسیه است او با دقیق‌ترین ذره‌ بین‌ ها زشتی‌ های جامعه را پیدا کرده و به هنرمندانه‌ ترین شکل آنها را به همان جامعه نشان می‌دهد. 

مخلص کلام: گوگول یکی از بهترین‌هاست و پرتره یکی از بهترین داستان‌های او

دیروز برای دومین بار خواندم، راسیتش به خاطر قرابت موضوعی که با تصویر درویان گری وایلد داشت خواندم . خواندن دوباره اش نیز لذت بخش بود و در قیاس با کار وایلد با آنکه ان بسیار بسیار اثر خوبی ست ولی پرتره را بیشتر دوست داشتم هم به خاطر نوع روایتش (با اینکه سالها پیش از وایلد نوشته شده ولی فرم بدیعتری دارد) و هم به خاطر ایجاز و ضربآهنگ مناسبش.

باز هم باید بگویم: گوگول یکی از بهترین‌هاست و پرتره یکی از بهترین داستان‌های او
          

            پرتره٬ یک داستانِ جذابِ خواندنی نوشته‌ی نیکلای واسیلیویچ گوگول است.

پرتره٬ اولین کتابی بود که از گوگول می‌خواندم و تجربه‌ی آشنایی با قلم نویسنده برای من جذاب بود٬ کتاب را با ترجمه‌ی آقای پرویز همتیان بروجنی از نشر چشمه خواندم٬ ترجمه‌ی کتاب روان و خواندنِ آن برای من لذت بخش بود.

داستانِ کتاب به ۲بخش تقسیم شده: بخش اول مربوط به زندگیِ نقاشی جوان به نام چارتکوف و ملاقات اتفاقی او با یک پرتره‌ی خاص که موضوعِ اصلی داستان است و بخش دوم به چگونگیِ خلق‌ِ این اثر و زندگیِ نقاشِ آن پرداخته است.

از آنجایی که به واسطه‌ی جذابیت داستان نمی‌توانید آن را کنار بگذارید و همچنین با توجه به اینکه داستان در ۸۴صفحه نوشته شده و خواندن آن وقت زیادی از خواننده نمی‌گیرد٬ خواندنِ آن را به همه‌ی دوستانم پیشنهاد می‌کنم.

از متن کتاب: برای انسانی که با جامه‌ای پاکیزه از منزل خارج می‌شود٬ تنها پاشیدن شدنِ لکه‌ای گِل از کالسکه‌ای در حال عبور کافی است که همه را به گردِ وی گرداند. مردم او را به یکدیگر نشان می‌دهند و درباره‌ی ظاهر کثیف وی به بحث می‌پردازند٬ اما همین اشخاص به توده‌ای از لکه‌های کثیف بر روی جامه‌ی عادی و روزمره‌ی رهگذرانِ دیگر به هیچ‌وجه توجهی نمی‌کنند٬ زیرا لکه‌ها بر روی جامه‌ای معمولی هیچ جلوه‌ای ندارند.
          

            نکته خیلی مهمش این بود که نمی تونستی ازش هیچ ایرادی نمی شد گرفت (تقریبا) یعنی اصلا در سطح باقی داستان کوتاه ها نبود. که بخوای باهاشون قیاسش کنی
البته تنها ایرادش این بود که آخرش تا حدودی قابل حدس زدن بود که تجربه‌م می گه این اتفاق برای این تو داستان‌های کلاسیک مدام می‌افته که این تکنیکایی که باهاشون آشناییم برای ایجاد تعلیق و گره و این سبکا و... اون موقع تازه داشتن کشف می شدن و برای همین سطحشون پایینه. فقط کتابا هم اینطوری نیستن. خیلی وقتا تو فیلمای کلاسیک هم همین شکلی میشه
          

            نیکلای واسلیویچ گوگول ، نویسنده ای که در ابتدای جوانی دوران خودش فهمیده نشد اما پس مدتی نوشته هایش مورد توجه نویسندگان و منتقدان بسیاری قرار گرفت‌. زندگی پر فراز و نشیب و نقل مکان به کشورهای دیگر به دلیل طنز و نشانه گرفتن برخی عقیده های روسی باعث محبوب شدن آثار اوست.کتاب حاضر تمثیلی ست از هنرمندانی که برای پول و ثروت و شهرت ارزش هنر را زیر پا گذاشته و روح خود را در گور نادانی و سِقط نفس خاک می کنند. "پرتره" عبارت است از داستان کوتاهی در دوبخش در رابطه با پرتره ی نقاشی شده از یک بازرگان اشرافی نزول خوار . روزی این تابلو توسط نقاشی به نام چارتکوف خریداری می شود، او که نقاش جوانی ست و زندگی عادی خود را سپری می کند با خریداری این تابلو دچار ثروت می شود و از استعداد هنری خود در کشیدن نقاشی برای پول و شهرت استفاده می کند و پس از دوره ی کوتاهی دچار سقوط هنری و در نتیجه در ورطه ی مرگ می افتد. بخش دوم کتاب در رابطه با بیان حکایت و چگونگی نفرین شدگی این پرتره و تاثیر آن بر روی خریداران قبلی این تابلوست.
          

            داستان نقاش فقیری به نام چارتکوف، که با خرید یک تابلوی نقاشی اسرارآمیز، زندگی اش از حالت تعادل خارج میشود. به نظرم داستان این گزاره را اثبات میکند که اگر هنرمند از روح خود مراقبت نکند و گرفتار تعریف و تمجید دیگران و دنیا زدگی شود، نه تنها نمیتواند آثار خوب گذشته اش را تکرار کند، بلکه سقوط خواهد کرد. 
شاید اگر گوگول در این روزها میخواست داستان چارتکوف را بنویسد، او را تبدیل به یک نقاش عشق لایک شدن در اینستاگرام میکرد!!
          

            داستان در دو بخش که هر کدوم کامل کننده دیگری هستند روایت میشه.
موضوع اصلی ((نقاشی))
گوگول با استفاده از یک تابلو هنری و زندگی دو نقاش تو حدود ۸۰ صفحه به موضوعاتی مثل ایمان، تجمل و مادی گرایی، سنت ها و رسوم مردمان روسیه، و هنر پرداخته.
وقتی توصیف یک نقاشی رو با جزئیاتش میخونیم مثل این میمونه که خود اون اثر رو جلومون قرار دادن. به همین اندازه تصویر زنده ای رو جلوی ما خلق میکنه. توصیف زندگی مردم هم اونقدر خوب هست که بتونین خودتون رو در کنار روس ها تصور کنین
داستان کشش خوبی رو داره
سخنرانی نویسنده یه مقدار برام اذیت کننده بود و میتونست کمتر باشه.
داستان خوبی بود و میشد نبوغ نویسنده رو هم در نثرش مشاهده کرد اما نتونستم باهاش ارتباط کامل برقرار کنم
          

            نقاشی حین گذشتن از مغازه ای که تابلو های نقاشی میفروخت برای سرک کشیدن و دیدن تابلوها وارد مغازه میشه و بین تابلوهای قدیمی یک نقاشی نظرش رو جلب میکنه. یک پرتره ی نا تمام با چشمهایی عجیب که گویی زنده هستند. نقاش خودش هم متوجه نمیشه چطور تمام پول اندکش رو برای خرید اون تصویر خرج میکنه و اون رو به خونه میاره. در اولین شب که تصویر توی خونه ی کوچیک و محقر نقاش بوده، نقاش چندیدن خواب عجیب میبینه و حتی متوجه نمیشه اینها خواب بودن یا واقعیت و این شروع داستان تصویر یا پرتره اثر نیکلای گوگول هست. داستان جذاب و روان دارای ایده ی خوب و پایان جالبی هست.ه