جنگ بزرگ نه‌تنها زندگی بیش از بیست میلیون سرباز و غیرنظامی را نابود کرد، بلکه آغاز قرنی از تحولات عظیم سیاسی و اجتماعی بود که مستقیماً به جنگ جهانی دوم منجر شد و سازوکار حکومت‌ها را برای همیشه تغییر داد. با این حال، پس از گذشت یک سده، پرسش‌ها و ابهام‌های مورخان دربارۀ شروع و انجام آن همچنان ادامه دارد. دیوید فرامکین در آخرین تابستان اروپا الگوی جدیدی را در رویدادهای سرنوشت‌ساز ماه‌های ژوئیه و اوت نشان می‌دهد. او به‌جای آنکه با ترور فرانتس فردیناند آغاز کند، به دو درگیری مرتبط - اما نه چندان ناگسستنی- می‌پردازد که مدیریت آن اروپا و جهان را به نقطه‌ای رساند که هفته‌نامۀ اکونومیست (در اوایل ۱۹۱۴) از آن به عنوان «احتمالاً بزرگترین تراژدی تاریخ بشر» یاد کرد. فرامکین روایتِ گیرا و خواندنی خود را از بازآفرینی روزهای پیش از جنگ آغاز می‌کند و نشان می‌دهد ژنرال‌های آلمانی که جنگ را اجتناب ناپذیر می‌دیدند، چگونه وقایع را برای نیل به هدف خود دستکاری کردند. تصویری که نویسنده از بازی شطرنج‌گونهٔ دیپلمات‌ها، ژنرال‌ها و حاکمان اروپا ارائه داده، ما را در مسیر درک عملکرد آن‌ها و ارزیابی مجددِ لحظه‌ای کلیدی در قرن بیستم قرار می‌دهد.