کتاب حاضر، بر اساس ابعاد سه گانه واژه شناسی «سگر» یعنی شناختی، زبانی و ارتباطی و با بهره گیری از نظریه های تعادل واژگانی، ترجمه فنی و تعادل در ترجمه، رویکردی زبان شناختی به ادبیات مدیریت بحران دارد. چنین رویکردی می تواند فرایند شناسایی معنا، مفهوم و کاربرد واژگان این حوزه حیاتی را هموار ساخته و زمینه های لازم برای درک عمیق و مشترک از نوع پیوند زبانی و فرهنگی این مدیریت را با واقعیت های پیرامون، برای انتخاب واژگان معادل و دستیابی به تعادل در برگردان میان زبان مبدأ و مقصد، فراهم آورد.