با نویسنده های این داستان ها آشنایی های کوتاه یا طولانی و به علت های مختلف و متفاوت داشته ام، برخی شان جوان بوده اند (یک نفرشان هجده ساله حتا) و برخی شان نزدیک به سن و سال خودم. به جز یکی هیچ کدام تاکنون کتابی منتشر نکرده اند، گرچه اغلب شان مجموعه یی اکنون آماده ی انتشار دارند. برخی شان را در تهران و جلسه ها و کلاس ها باهاشان آشنا شده ام و برخی را در شهرستان و در شرایطی دیگر. اما آنچه در همه ی این آشنایی ها مشترک بوده، شادی حاصل از پیدا کردن دوستانی است با نگاه ها و تجربه های متفاوت، که داستان نویسی را چیزی بیشتر از یک کار و تفنن دیده اند، کاری که می شود با آن تجربه ها و از آن طریق بخشی از هویت فردی و جمعی خود را به دیگران نمایاند، و به همین دلیل هم داستان هاشان ما را به فضاهای متفاوتی می برد. پس انگار طبیعی است که داستان های این دوستان چه از نظر موضوعی و چه فرمی و تکنیکی متنوع و متفاوت باشند، و به گمان من نمونه یی از تکثیر فرهنگی و فکری کشورمان.