اولین قسمت از سه گانه ای که رومن رولان درباره انقلاب کبیر فرانسه نوشته که دربا ه ۱۴ ژوئیه ، روزی یه که زندان مخوف باستیل توسط نیروی انقلابی مردمی فتح شد .
نمایشنامه خیلی واضح روحیه مردم انقلابی اون روز پاریس و روحیه اشراف رو به تصویر میکشه و جوریه که حتی در حال خوندن هم حس میکنی که همراه با نیروهای انقلابی در پاریس ۱۷۸۹ در حال قدم زدنی.
مردمی که برای نان ، برای آزادی ، برای دیده نشدن توسط حکومت دست به انقلاب زدن و باستیل ، این نماد استبداد و این غول سنگی رو در هم شکستند.
ایده ای که برای این نمایش در نظر گرفته شده و توسط خود رومن رولان بسط پیدا کرده ، ایده تئاتر مردمی یه که مشخصا بهتره در قاب صحنه اجرا نشه و مردم و تماشاگران هم در اجرا سهیم باشند.
تنها نکته منفی ای که میتونه داشته باشه اینه که اگر کسی چیزی از انقلاب فرانسه ندونه ، کمی ارتباط گرفتن با این نمایش دشوار میشه گرچه باز هم فهمیده میشه.
اعلامیه حقوق شهروندی و سخنرانی هایی که انجام میشه واقعا میتونه برای همه زمان ها و همه جغرافیا های جهان که درگیر حکومت های توتالیتر هستند صدق کنه.
به امید روزی که همه مردم جهان به یک اندازه از نعمت " آزادی " برخوردار بشن.