نوینسده در این نمایش نامه با شوخی های پی درپی و منظری هجوآمیز به جهان نمایشی (و این باره منتقدان تئاتر)، درهم آمیختن مرزهای صحنه و جایگاه تماشاگران، نیز عوض شدن جای منتقدان با بازیگران، کمدی ای می سازد که با تنوع و رنگارنگی زبان و شوخی های لفظی پیاپی، نمونه ای از هجو فرهیخته وار یا ابتذال مسلط بر نقد عامه پسند به شمار می آید.