کتاب حاضر، داستانی اجتماعی است که با زبانی ساده و روان برای گروه های سنی (ب) و (ج) نگاشته شده است. در داستان می خوانیم: «آن سال، بهار دیر کرده بود. با اینکه آخرین روزهای اسفند هم با شتاب می آمد و می رفت، اما انگار آسمان نمی خواست اخم هایش را باز کند. هوا دائماً گرفته و ابری بود. «عبدالعلی» هم دلش گرفته بود، البته امروز با روزهای دیگر فرق داشت؛ حسابی دلش گرفته بود. خستگی او را آزار می داد و سرش از بی خوابی دیشب، تیر می کشید. آخر او تا صبح از برادر بیمارش پرستاری کرده بود. آرام روی تخت چوبی توی حیاط نشست».