ورود رسمی طب غربی به ایران را باید از آغاز کار نخستین دانشجویان ایرانی اعزام شده به اروپا توسط عباس میرزا، ولیعهد فتحعلی شاه قاجار ـ دانست. با ورود طب غربی، کم کم از ارزش طب سنتی ایرانی کاسته شد و با این که در دارالفنون تدریس می شد ولی با تاسیس دانشگاه تهران، در دانشکدۀ  پزشکی آموزش طب سنتی حذف گردید و تنها گاهی اوقات مطالبی از میراث طب ایرانی به صورت بسیار محدود توسط برخی از پزشکان با سابقۀ  علمی گفته می شد. ولی امروزه در کنار بهره گیری از پیشرفته ترین اطلاعات پزشکی روز، دورۀ  احیای کاربرد طب سنتی فرا رسیده است و در این راستا منابع سنتی ایران مورد بازخوانی و استفاده قرار می گیرند. یکی از منابع مقامع الرشیق لمنکری طب العتیق است که هم اکنون با عنوان "برهان رسا" به چاپ رسیده است. این اثر در سال 1349 هـ . ق به وسیلۀ  اعتماد الاطبا حاج میرزا حسین بن سلطان الاطباء مرتضی قلی همدانی سلطانی نگاشته شده است؛ وی یکی از نوادر زمان بود که هم در زمینۀ  طب سنتی صاحب نظر بود و هم در زمینۀ  طب غربی تحصیلات رسمی داشت که به دفاع از جایگاه میراث پزشکی قرون و اعصار ایران در برابر تهاجم یکسونگر طب کلاسیک و طرفداران بی چون و چرای آن و مخالفین غرب زدۀ  دانش بومی برخاست. اعتماد الاطبا در این کتاب به طب جدید در زمان خود و غفلت از نکات ارزشمندی که برای تامین وحفظ سلامت مهم است، اشاره می کند و با انتقاد از کسانی که صرفا با اتکا به مدارک تحصیلی، ارزش تجربه و دانش  واقعی را نادیده می انگارند، جنبه هایی از سوء رفتار و بی اعتنایی به مبانی اخلاقی پزشکی را مطرح می نماید. وی در نهایت با عرضۀ  مجموعه ای از معانی مصطلحات پزشکی، فرمول ها و دستورالعمل های درمانی و تجارب ارزشمند خود، پزشکان را به بهره گیری از آن ها دعوت می کند. وی با تبیین شرح حال و تحلیلی از عملکرد پزشکی دو نابغۀ  بزرگ طب ایرانی؛ یعنی محمد زکریای رازی و ابوعلی سینا کتاب را به پایان می برد. کتاب حاضر تصحیحی است از اثر مذکور که بر اساس نسخۀ  چاپ سنگی به شمارۀ  22245 موجود در کتابخانۀ  مجلس شورای اسلامی صورت گرفته است.