کتاب حاضر، داستانی تاریخی و پرهیاهو از قهرمان مبارزه با تهاجم مغولان است. در این داستان در سال 736 هجری «ابوسعید»، آخرین فرمانروای مقتدر مغول درگذشت و در فاصله 59 سالی که از سلطنت آخرین خان مغول تا حمله تیمور گورگانی به جنوب ایران گذشت، کشور ایران زیر سلطه دیکتاتور آل مظفر قرار گرفت. بعد از مرگ او هرج ومرجی که بر سر جانشینی او به وقوع پیوست، میدانی به راهزنان داد تا با خیال آسوده به راهزنی و قتل و غارت مسافران و کاروان ها بپردازند. یکی از این راهزنان خون آشام و بی رحم «شیرزاد» بود که در مسیر رفسنجان و یزد در کمین کاروانیان می نشست. او یکی از اهالی سیرجان بود که پدر معشوقه اش که مخالف ازدواج با دخترش «نوشین» بود، به قاضی شهر رشوه پرداخته بود تا او را در میدان شهر به چوب ببندند و خوار و رسوا کنند. شیرزاد بعد از این رسوایی به بیابان پناه برده بود و اینک سردسته راهزنانی بود که اسمش لرزه بر اندام کاروانیان دولت می افکند.