از خانه بیرون می­زنم. هوا را می­بلعم. شب چادر سیاهش را دور زمین کشیده است. سکوت می­گوید 
دشمن هم خودش را به لختی دراز شب سپرده است. فکر می­کنم چه خوابی برای ایرانم دیده­اند! چه بر سر مردم سرزمین خواهد آمد!