در این کتاب به اقدامات توسعه طلبانه یکی از دو قدرت مهم درگیر با ایران در دوره قاجار یعنی روسیه تزاری پرداخته می شود. روس ها در راستای سیاست های «پتر کبیر» که الگوی استعماری آن ها در قرون 18 تا 20 م است، شروع به توسعه ارضی و نفوذ در نواحی پیرامونی خود کردند و از آنجا  که این حرکت به سوی جنوب صورت گرفت درگیری هایی با ایران به وجود آمد که در نهایت منجر به انعقاد عهدنامه ها و جدایی بخش هایی از ایران شد. چرایی و چگونگی توسعه طلبی های روسیه موضوع این کتاب است.