کتاب حاضر می کوشد در زمینۀ روایت شناسی تطبیقی با گرایش تطبیق و مقایسۀ دو یا چند روایت، به بررسی تطبیقی روایت ها بر اساس مهم‌ترین اصل در فرایند تطبیق یعنی پیکار میان آن‌ها بپردازد. در این کتاب برخی از انواع داستانی در چارچوبی مشخص و متن شناسانه مورد بررسی نقادانه قرار گرفته است، اما این بدین معنا نیست که در دیگر انواع روایی و حتی غیرروایی شاهد پدیدۀ پیکار نیستیم؛ بلکه پیکار یک اصل در تمامی علوم، فنون و عرصه های اجتماعی و سیاسی است که برخلاف دلالت خصمانه، سبب پویایی و ورزیدگی و پویندگی عرصه هایی می شود که به آن ورود می کند. روایت ها بدون پیکار به کالبد بی روح و کم دوامی تبدیل می شود و بسیار زود تاریخ مصرف آن به پایان می‌رسد. در مقابل، روایت‌ها در صورت تخاصم و نبرد با الگوها و نمونه های مشابه و مغایر، به عنصری قابل تأمل و مفید برای جامعه و حتی گاه به تصویری جاویدان و فرهمند (کاریزماتیک) تبدیل می شود.