در خانة کوچک «فاطمه زهرا» (س) پسری به دنیا آمد که او را «حسین» نامیدند. حسین باغ ها، آسمان آبی، خورشید، دوستانش و ستاره ها را دوست داشت. همان سال ها، در خانواده ای دیگر کودکی به دنیا آمد که او را «یزید» نامیدند. او در کاخ سبزی زندگی می کرد، پرخوری می کرد، گل ها را می کند و هرگز ستاره ها را نمی دید. سال ها گذشت حسین(ع) به امامت رسیده بود که پدر یزید مرد. یزید چون فکر می کرد از همه بهتر است خود را شاه مسلمانان نامید و از امام خواست که سلطنت او را بپذیرد. امام که می دانست یزید سلطنت را برای خوشگذرانی و ظلم و ستم بر مردم می خواهد، بیعت را  نپذیرفت و بدین ترتیب واقعة کربلا به وقوع پیوست. نویسنده در این کتاب مصور واقعة کربلا را برای گروه سنی «ب» به تصویر کشیده است.