این رمان تاریخی ، روایت سرگذشت "شاپور" دومین پادشاه سلسله ساسانی و معروف به شاپور اول است . مادرش ، دختر "اردوان" آخرین پادشاه اشکانی بود که با فریب برادر قصد زهر دادن به همسرش (اردشیر) کرد. وقتی اردشیر از موضوع مطلع گردید. زنش را به وزیر سپرد تا او را بکشد؛ اما وقتی وزیر دریافت که همسر پادشاه حامله است ، او را امان داد و پس از تولد نوزاد او را بزرگ کرد. وزیر با گذشت چند سال واقعه را برای اردشیر شرح داد و بدین سان پس از مرگ اردشیر شاپور بر تخت سلطنت جلوس کرد. شاپور در نخستین سال پادشاهی خود با خوارزمیان و سپس با مادی های کوهستانی محاربه کرد و آنان را مغلوب ساخت . از آن جا به قصد سرکوبی گیل ها و دیلمان و مردم گرگان تاخت . زمانی که از پیکار با مشرق آسوده شد به سوی مغرب بازگشت، در سوریه پیش رفت و به انطاکیه رسید . شاپور پس از چند شکست آماده بازگشت بود که "گردیانوس" کشته شد و جانشین او "فیلفوس عرب" در انعقاد معاهده صلح عجله کرد و پرداخت خراجی هنگفت را متعهد گشت و بین النهرین و ارمنستان را به ایران واگذاشت . پس از گذشت پانزده سال مجددا نبرد با روم آغاز شد که موفقیتی پرهیاهو نصیب شاپور گشت. وی امپراطور "والریانوس" را با هفتاد هزار لژیونر رومی اسیر گرفت و به سوی ایران رهسپار کرد. لژیونرهای رومی اسیر، در شهرهایی که خود طبق طرح اردوگاه های نظامی رومی بنا کرده بودند مستقر شدند. آنان با عنوان ، متخصص ، معمار، مهندس و اهل فن ، در تحقق بخشیدن به کارهای عظیم عام المنفعه به خصوص بنای پل ها، سدها و راه ها، ایرانیان را مساعدت کردند. پس از شکست والریانوس، شاپور خود را شاه مغرب و مشرق نامید و.....