این نوشتار نامه هایی است از "جک هنری ابات" که سال های مدیدی را در زندان های امریکا به سر برده است. "ابات" به همراه جیملور مجرمینی بودند که دوره جوانی خود را در موسسه های تحت حمایت ایالتی گذراندند. ابات در سن دوازده سالگی به زندان افتاد نه ماه آزاد بود و دوباره در سن هیجده سالگی به جرم کشیدن چک بی محل به زندان افتاد و به اشد مجازات، یعنی پنج سال حبس، محکوم شد. در زندان یک هم قطار محکوم را می کشد و طی حکمی نامشخص، حداکثر تا نوزده سال محکوم می شود. یک هفته ای را از زندان فوق امنیتی ایالت یوتا فرار می کند و در مزارع امریکا و کانادا، در حال گریز، زندگی می کند. او مابقی مدت را در زندان به سر برده است. تنها مردی بوده که موفق به فرار از زندان فوق امنیتی ماکس شده است. ابات در این نامه ها، علاوه بر وضعیت حاکم در زندان های آمریکا، از چگونگی کسب دانش خود حرف می زند. او کتاب هایی را که خواهرش از دوستی کتاب فروش می گیرد برایش می آورد، می خواند، به تدریج خود را بارور می کند. او سخت تحت تاثیر اندیشه های مارکس قرار می گیرد. "ابات شبیه مارکس، سعی می کند به مشاهده جهان ذهنیات خود بپردازد و با دیدی جامع از جامعه، به عقب باز می گردد. شجاعت جوان بزهکار رشد می کند و بدل به بی پروایی و خودسازی می شود".