اکثریت علاقه مندان به سینما،اینگمار برگمان و الیا کازان را به عنوان دو کارگردان مهم،نوآور،و تاثیر گذار سینمای قرن بیستم می سناسند.ولی کمتر کسی است که بداند هر یک از آنان نزدیک به چهار دهه از عمر خود را به کارگردانی نمایشنامه های گوناگون و نوآوری در تئاتر گذرانده اند.این کتاب به بررسی بخشی از نظریات آنان،و نگرشی که این دو کارگردان برجسته به شیوه های بازیگری و کارگردانی دارند،می پرداز.و از دیدگاه آنان به سوالهای متفاوت و بحث انگیزی درباره ی بازیگری و کارگردانی پاسخ می دهد.سوال هایی مانند این که آیا تطابق بیرونی بازیگر با نقش مهم است یا نه؟چگونه می توان مراسم آییینی  را با تئاتر امروز در هم آمیخت؟آیا واقعا در بعضی موارد وجود کارگردان بی تاثیر است؟کارگردان چگونه می تواند تصمیم هایی را که در مورد چگونگی ارائه ی نقش گرفته است با بدیهه پردازی به هنگام عمل در هم آمیزد؟