آنچه از نوشته های مورخان برمی آید گویای آن است که تبریز از دیرباز یکی از شهرهای پرجمعیت دوران گذشته به شمار می رفته است. شهر دارای دروازه های متعددی بوده و بیش از ۳۰۰ کاروانسرا در آن جای داشته است. تبریز در دوره صفویه پایتخت ایران بود نزدیکی تبریز به مرز عثمانی موجب شد این شهر در برابر تهدیدات عثمانی آسیب پذیر شود، به نحوی که چندین بار به تصرف عثمانیان درآمد تا اینکه شاه طهماسب صفوی تصمیم به انتقال پایتخت به قزوین گرفت. کتاب حاضر با توجه به نقش پررنگ این شهر در تاریخ ایران زمین به منظور بررسی ابعاد مختلف تاریخی آن به رشته تحریر درآمده است.