در جلد پنجم از این مجموعه، به تصریح نگارنده: "فردوسی فضایی تازه و متفاوت از داستان های گذشته ی خود را به نمایش می گذارد. گویی با مرگ کیخسرو و پهلوانان بزرگ روزگار او، داستان های شاهنامه، از اسطوره های ملی و پهلوانی کهن، دور می شوند و رنگ و روی دنیایی تازه و نیازهایی نو را به خود می گیرند، دیگر از آرمان های بزرگ و نبردهای پهلوانان بزرگ با دشمنان بزرگ نشانی نیست و آرمان های دیرین سمت و سویی تازه می یابند، آن چنان که گویی دوران اساطیری و پهلوانی، آخرین نورافشانی خود را به تماشا می گذارد و دوران تاریخی، آغاز می گردد. ظهور پادشاهی به نام لهراسب که حتی پهلوانان نام آور کهنسال، او را به جا نمی آورند و باور نمی کنند به آن معنی است که دوران پهلوانی و اساطیری گذشته است و دوران تاریخی تا زمانی آغاز شده است که دین ورزی و واقعیت پذیری و مصلحت نگری در اندیشه های مردم جایی تازه یافته است".