سلام
هنگامی که نامی از گنج، دریا و نقشه‌ای که همیشه محبوب دوستارش بوده  آوردع می‌شود؛ همه به لطف رابرت لوئیس و قلب تپبنده او برای ناپسری‌اش به یاد دوستانی می‌افتیم که با تلاش، با شجاعت و وفاداری تمام همراه با نوشیدنی ‌های خود که همیشه آن را از سر و گردن خود بالاتر قرار می‌دادند و نعره شادی آنان موج‌ها و بادبان ها را می‌رقصاند تا همراه آدمیان شوند؛ بسیار خاطره‌انگیز است.
دردی دور از ذهن که کودکی آن را  به دوش می‌کشد، پختگی که آشپزی لنگان به او می‌بخشد از قدیم در تمام کتاب‌ها و پویانمایی‌هایمان آنان را درک کرده‌ایم.
عطش دزدان دریایی برای رسیدن به گنجی که حتی نقشه‌اش آن ها را به شک و لرزش می‌اندازد مثالی زیبا برای نشان دادن امید به مخاطبان است.
رنج‌های آنان می‌تواند به سادگی نشان دهد هر کس طاووس خواهد بر اوست کشیدن منت هندوستان.
رمانی که با زبانی شیوا و جاودان بیان شده به معنای واقعی کلمه ناپسری استیونسون و کودکی ما را به قلم خود با جوهر لبخند آغشته است.
          

            بعد از اینکه به شکلی اتفاقی چند ماه پیش داستان بازی ویدیویی اساسین کرید: پرچم سیاه رو خوندم به داستان دزدان دریایی توی کارائیب علاقمند شدم و یه سریال پیدا کردم که موضوعش این بود اما تو ویکی‌پدیا نوشته بود داستانش از بعد داستان جزیره‌ی گنج شروع می‌شه. به همین خاطر تصمیم گرفتم جزیره‌ی گنج رو بخونم اما اصلاً به دلم ننشست. نمی‌دونم چی کم داشت یا چرا باب سلیقه‌ی من نبود، اما داستانش و اتفاقات سریع و پر افت و خیزش نتونست من رو جذب کنه. شاید هم برای خوندن این کتاب دیر بود و باید تو نوجوونی اون رو می‌خوندم.
          

            کتابی روان، جذاب و دوست داشتنی 
توصیه شده برای نوجوانان و نونهالان برای شروع کتابخوانی
پدر و مادرم با این کتاب و کتاب های مشابه آن مرا به کتابخوانی علاقمند کردند :))