به اعتقاد روان کاوان، شخصیت به سه زیرسازه تقسیم شده است: نهاد؛ خود، و فراخود. شخصیت سالم (فردی که قادر به دوست داشتن و کار کردن است) در اصطلاح روان کاوی، نتیجۀ  هماهنگی بین نهاد، خود و فراخود است. نهاد به معنای غرایز فطری و ذاتی است. خود به کنش های فعال، کنترل کنندۀ  شناختی و فراگیر شخصیت اطلاق می شود. فراخود نیز شامل ایده آل های اخلاقی و تابوهای یک فرد است که به هنگام رشد به او القا شده است. وظیفۀ  خود، اخذ واقعیات خارجی و تجارب داخلی و سپس انتخاب عملی است که منجر به ارضای نیازها بشود، بدون آن که اختلالی در تابوهای اخلاقی به وجود آورد. در شخصیت های ناسالم، مانند بیماران روان نژند، خود ضعیف است و به همین دلیل آنان قدرت ارزیابی و تخمین واقعیات درونی و بیرونی را ندارند تا بتوانند تعارضات بین فشارهایی چون امور جنسی با پرخاشگری و اخلاقیات را با مکانیسم واپس زنی یعنی پس راندن این تعارضات از عرصۀ  خودآگاه به بیرون، حل کنند. کتاب حاضر، که پیش تر از کتاب های درسی دانشگاه های آمریکا بوده، حاوی چکیدۀ  عقاید روان شناسان انسان گرا در باب ابعاد وجودی انسان است. برخی مباحث کتاب عبارت است از: هشیاری و شخصیت سالم؛ هیجان و شخصیت سالم؛ خود و شخصیت سالم؛ روابط شخصی و شخصیت سالم؛ روان درمانی و شخصیت سالم؛ و گرایش انسان گرایانه به شخصیت سالم.