مجموعه ترانه‏های دلتنگی است که حکایتگر دغدغه و نگرانی نسبت به عشقی است که شکل گرفته. شاعر غم روزهای قشنگ و زیبایی وصال و رسیدن را در قالب واژگان ساده روایت می‏کند و با مخاطب قرار دادن معشوق گاهی برای او سرود دلتنگی می‏خواند گاهی او را سرزنش و نوازش می‏کند و گاهی غمهایش را در تصویرهای روشنی از تنهایی، شب و گریه و غربت نشان می‏دهد. سکوت خواسته اصلی شاعر از درون پرغوغای خویش است تا در این شب تنهایی لختی به آرامش دست یابد.