در دوران تحصیل دبیرستان معلم ریاضیات و فیزیک مان به هر بهانه ای از شخصیت استثنایی و فضیلتهای کم نظیر استاد خود مرحوم «رضا روزبه» سخن می‌گفت و ما را بیش از گذشته شیفته و دلباخته آن دانشمند بزرگ و با ایمان می‌ساخت. 
چند سال پس از آن با انتشار کتاب «فیض گل» که شرح اندکی از احوالات و ذکر برخی از فضیلتهای آن بزرگوار است دانستم که آن معلم دوران دبیرستان ما، تنها بخش اندکی از حقیقت را در باره او گفته است.  
مرحوم رضا روزبه زنجانی، دانشمند بزرگ ایرانی که بیشتر به عنوان مدیریت دبیرستان علوی و پرورش نسلی اثر گذار و جریان ساز شناخته می‌شود، یکی از چهره‌های برجسته تاریخ معاصر تعلیم و تربیت ایران بود که حق او تا کنون به درستی ادا نشده و جا دارد که در باره او کتابهای متعدد بنویسند و فیلمها و مستندهای متنوع بسازند. 
وی که در تحصیلات حوزوی در آستانه اجتهاد بود و به منابع دینی تسلط کامل داشت، برای تحصیلات دانشگاهی رشته فیزیک را برگزید و در پژوهشی که برای رساله فوق لیسانس خود انجام داد به عنوان یکی از متخصصان برجسته این رشته درخشید و با این که هنوز در آن زمان دوره دکتری فیزیک در ایران نبود برای تحصیل در مقطع دکتری بورس مناسبی دریافت کرد. 
اگر او همان مسیر را ادامه داده بود- با توجه به نبوغ و پستکار ویژه اش - بی شک به عنوان یکی از دانشمندان برجسته بین المللی مطرح می‌شد، اما وی راه دیگری انتخاب کرد و خدمت به فرزندان ایران و آموزش آنان را به شرایط و موقعیت‌های وسوسه کننده ترجیح داد. 
او که در کنار شخصیت علمی و تخصص در عرصه‌های مختلف همچون ریاضیات و علوم تجربی و زبان فرانسوی و فلسفه، جنبه معنوی و روحانیت ویژه ای داشت به حالات معنوی و زندگی زاهدانه شناخته می‌شد. 
بی اعتنایی عجیب او به دنیا و تعهد شگفت او به کار علمی از او نمونه ای کم نظیر ساخته بود که شبیه آن را به دشواری می‌توان یافت. 
تعالی روحی و درک مقامات معنوی یا زندگی زاهدانه و درخشش فضایل اخلاقی شاید در عالمان بزرگ یا عارفان تارک دنیا و منعزل از زندگی روزمره چندان غریب نباشد، اما رسیدن به چنین جایگاهی در متن زندگی شهری و در حال تحصیل علوم مادی بسیار قابل توجه و غیر معمول است. 
فهم او از حقایق توحیدی نظام هستی و قدرتش در تبیین عالمانه و دقیق این حقایق چنان بود که وقتی استاد شهید مرتضى مطهری در جلسات انجمن اسلامی پزشکان به مبحث توحید رسید، از استاد روزبه خواست تا در این جلسات شرکت کند و به برخی پرسشها پاسخ دهد. 
وارستگی رشک انگیز و معنویت شوق آفرینی که در سراسر زندگی او موج می‌زند و از هر خاطره و نکته حیات کوتاهش می‌تراود بهترین درسی است که می‌توان برای بهتر زیستن فراگرفت. 
دکتر علی مدرسی که خود از چهره‌های برجسته علمی و فرهنگی بوده و در غیرت دینی و باور مذهبی به پدربزرگ خود شهید سیدحسن مدرس انتساب دارند، بخت آن را داشته اند که هم در رشته فیزیک دانشگاه تهران همدرس و دوست مرحوم روزبه باشند و هم در دبیرستان علوی با ایشان همکاری و رفاقت کنند. 
ایشان برای بزرگداشت یاد و خاطره استاد و دوست خود دست به قلم برده و کتاب «فیض گل» را فراهم ساخته اند.
در بخشی از سخن آغازین کتاب چنین می‌خوانیم؛ «آنان که استاد روزبه را از نزدیک دیده و شناخته اند، بیش از هر چیز شیفته جذبه معنوی این روح مؤمن شده اند. زندگی و رفتار او گواه روشن راستی گفتارش بود. او نمونه والای تبلیغ عملی پیام دین بود. دقت علمی او در تحقیقات فیزیک و ریاضی، تجلی و تداوم میراث گرانبار مداقّه‌های علمای دقیق النظر حوزه‌های علوم اسلامی بود».
این کتاب علاوه بر یادداشتهای خواندنی ایشان دربرگیرنده مجموعه ای از خاطرات دیگران، اشعار ، اسناد و عکس‌ها نیز هست و بخشی از یادهای شاگردان مرحوم روزبه که اکنون هر یک از چهره‌های برجسته و درخشان در عرصه‌های گوناگون به شمار می‌روند نیز در این پیوست‌هاثبت شده است.

(به تاریخ ۱۳۹۹/۱۲/۲۰ از سری یادداشت‌های روزنامه شهرآرا)