فردید یکی از روشنفکران ایران است که بیشترین تاثیر را بر متفکران بعد از خود داشته است. او به ریشه شناسی کلمات و مفاهیم بسیار اهمیت می داد و با کاوش های اسم شناسانه و وام گرفتن از اندیشمندان و عرفای اسلامی، فلسفه هایدگر و غور در متون دینی به مطالبی نو دست یافت که تجددگرایان و سنت گرایان را به محاجه و چالش واداشت. او در انتخاب کلمات بسیار دقیق بود.
فردید در مقام فیلسوف مفهوم تازه ای را به زبان فارسی عرضه داشت که سرنوشت تاریخی بسیار مهمی یافت و آن مفهوم غرب زدگی است. اسم شناسی در فلسفه فردید از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و یکی از مبادی اش است. از مبادی دیگر او افکار هایدگر و ابن عربی است. علم به ادوار تاریخی، قلب اندیشه فردید است و جایی است که مقدمات اندیشه ای او در آن به هم می پیوندد و مبنایی برای نظام پردازی وی می شود. او با التقاط این سه مبادی، فلسفه ویژه خود را بنا گذاشت و به راستی به عنوان فلسفه جدید ایران شناخته شد.
کتاب حاضر بر آن است تا به تبیین و استخراج منابع فکری او و دیدگاهش به انقلاب و انتظار بپردازد و همچنین موعودیت در تفکر شیعی را تحلیل نماید.
مولف اثر، دانش آموخته علوم سیاسی است. او در سال 1359 در تهران دیده به جهان گشود و حوزه مطالعاتی وی اندیشه و تحولات تاریخی معاصر می باشد که در این زمینه نیز اقدام به تالیف مقالات و کتاب نموده است.