اشعاری به سیاق نو با عناوینی هم چون "خواب"، "دریا"، "نیایش"، "اسطوره"، "جنون"، "شبانه" و "پروانگی" محتوای این دفتر را تشکیل می دهد. در یکی از قطعات آمده است: پروانه، به آتش می زند بی پروا/ ما، بی شهامت پروانگی،/ اندیشه ی هزاران آری و نه در سر،/ پروا داریم از عشق و فقط/ دوستدار نقش آتشیم/ نام پروانه را،/ حتما، یک شاعر، بر او نهاده است:/ پروا، نه!/.