مجموعه ای از داستان های کوتاه به هم مربوط با محوریت شخصیت یک زن بود که در پایان همه باهم در یک قاب داستانی قرار می گیرند.

 از نظر داستانی خیلی پیچیده و  راز آلوده جلو میرفت که این هم لذت خواندن کتاب را چند برابر میکرد و مخاطب را با خود میکشاند هم گاهی گیجش می کرد و مجبورش میکرد برگردد به عقب و ببیند چه نوشته بود که به اینجا رسید ماجرا!
 اما از نظر محتوا واقعیت های تلخی را که زنان جامعه با آن درگیر هستند و کم هم نیستند از زاویه دیدهای مختلف بیان کرده بود و ظلمهایی را که به زن میشود در داستان ها نشان داده بود.
اما انتظار داشتم رو به آخر کتاب که میرویم نمونه های سالم و راه برون رفت از این مسائل سخیف را هم نشان دهد یا دست کم یادی از آنها بکند که نکرده بود.
درست مثل برخی مستندهای شمقدری که فقط سیاهی ها را روایت میکند و کسانی را که از این سیاهی ها بیرون هستند و یا بیرون رفته اند، کاملا نادیده گرفته و هیییچ اشاره ای هم حتی به آنها نمیکند...!
از خانم بصیری،نویسنده ی "عروس قریش" که معجزه ی قلم ایشان میدانمش، انتظار نوشتن کتابی به این سیاهی را نداشتم!!!