نویسنده در این اثر پیدایش فلسفه ی انسان باور مارکس را در ارتباط با سه چالش بررسی می کند: فلسفه ی هگل، اقتصاد سیاسی اسمیت و ریکاردو، و سوسیالیسم پی یر پرودون و فردیناند لاسال. از دیگر مختصات کتاب، بررسی "سرمایه ی مارکس" و مقوله های تئوریک آن با جنگ داخلی ایالات متحده ی آمریکا (1861 -1865) مبارزه ی بردگان سیاه پوست بانظام و سپس دموکراسی رادیکال کمون پاریس سال 1871 است؛ ضمن آن که تحلیل نویسنده از مفاهیم بدیع و انسان باور گروندریسه و کتاب سرمایه، به چالش او در مقابل سرمایه داری دولتی نظام های "کمونیستی" و سرمایه داری غربی در دهه ی 1950 محدود نمی شود، بلکه او به بنیاد دیالکتیکی و انسان باور و کل نقد مارکس از اقتصاد سیاسی توجه می کند. نویسنده برای مثال، تاکید می کند: "مارکس مساله ی ارزش را از موضوع مشاجره ی روشنفکران به مساله ی مبارزه ی پرولتاریا برای جامعه ای نوین تبدیل کرد. مارکس به بهترین شکل ممکن دیدگاه اجتماعی خود را چنین بیان کرد: نظم اجتماعی جدید به عنوان جامعه ای که در آن "تکامل آزادانه ی هرکس شرط تکامل آزادانه ی همگان" است و هرگز حقوق دولت در تقابل با فرد قرار نمی گیرد. آزادی انسان اصل است که مارکس برای آن کوشید و فلسفه اش را به شایسته ترین شکل می توان "انسان باوری جدید" نامید".