ابوجعغر بن محمد بن جریر طبری از مشاهیر و علمای قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری قمری است که در بیش تر علوم زمان خویش تبحر داشت. "تاریخ الرسل و الملوک" تالیف طبری در انواع تاریخ نگاری اسلامی جزء تاریخ عمومی به شمار می آید. این کتاب به زبان عربی نوشته شده و مرحوم ابوالقاسم پاینده آن را به فارسی ترجمه کرده است. کتاب حاضر تلخیص و بازنویسی اخبار مربوط به قیام توابین از ترجمه ی تاریخ طبری است که سعی شده این اخبار با مطالب دیگر کتب مورخین نیز مقایسه شود. پس از قیام خونین امام حسین (ع) علیه دستگاه جور یزید و شهادت وی و هفتاد و دو تن از یاران باوفایش و به اسارت گرفتن فرزندان پیامبر (ص)، تحرکات و مخالفت هایی برای خون خواهی شهدای کربلا در کوفه، شام وحجاز علیه حکومت بنی امیه به ویژه یزید به وقوع پیوست: برخی از این تحرکات و مخالفت ها برای به دست آوردن قدرت بود، از جمله مخالفت های عبدالله زبیر که پس از رسیدن به قدرت، مساله ی خون خواهی را فراموش کرد؛ ولی برخی از قیام ها از جمله قیام توابین، به تمام معنا قیامی برای خون خواهی امام حسین (ع) بود، زیرا آنان برای رسیدن به هدف خویش علاوه بر چشم پوشی از خانواده به پیشنهادهایی که برای عدم قیام آن ها داده می شد، اعتنایی نکرده، تا آن حد پیش رفتند که جان خویش را در این راه از دست دادند.