هر تلاشی برای درک سازوکارهای پیشرفت علم و عرضه ی شناخت هایی برای تدارک راه کارهای این پیشرفت، نیازمند درک ارتباط میان این عناصر و به ویژه نشان دادن سهم هریک در جهت دادن به کنش هایی است که در پایان سبب می شوند تا هر عضو اجتماع علمی نقشی در پیشرفت دانش ایفا کند. علوم مختلف از زوایای گوناگون به عناصر درون سازمان اجتماعی علم پرداخته اند. ظهور رشته هایی نظیر اقتصاد علم، علم سنجی، مدیریت تحقیق و توسعه، جامعه شناسی و انسان شناسی علم و علم پژوهی نشانه هایی از تلاش برای شناخت عناصر نظام اجتماعی علم و سازوکارهای تغییر و تحول درون آن است. سویه ی کاربردی این تلاش ها نیز تدارک اقدامات و برنامه هایی برای پیشبرد علم است. در دنیای جدید که قدرت کشورها نیز تا اندازه ی زیادی تابع میزان پیشرفت علم در آن هاست، این گونه تحقیقات جدی تر شده اند و سویه ی کاربردی آن ها اهمیت بیش تری یافته است. کتاب پیش رو کوششی برای درک ایده های برخی جامعه شناسان درباره ی سازمان اجتماعی علم و چگونگی نظم یافتن آن است. به علاوه کتاب ایده هایی درباره ی سازوکار انگیزش افراد به کار کردن درون سازمان اجتماعی علم در خود دارد. هم چنین نویسنده سعی دارد ضمن پرداختن به ادبیات علم پژوهی در ایران، رویکردهای غالب در بررسی مقوله ی علم در کشور را مورد توجه قرار داده و با توجه به نقش فراگیر انجمن های علمی در پیشبرد علم، نقش و کارکرد این انجمن ها را به منزله ی بخشی از نظام اجتماعی علم بررسی کند.