پدرم بنا به مدرک مهمی نشان داده  بود که مرا دیوانه فرض نکرده و درباره دختر پرتقالی از خود افسانه ای نساخته بوده است. امکان داشت همه چیز را برای من نگفته باشد. اما آن چه گفته بود حقیقت محض بود. اما به یاد نداشتم که حتی یک بار هم در راهروی خانه مان تابلویی از پرتقال یا درخت آن دیده باشم. فقط نقاشی های متعدد دیگر مامان را دیده بودم که یکی از آن ها تابلویی از بوته ها و درختان آلبالوی باغ خودمان بود...