که طبق روایتی داستانی از زندگی سردار شهید «سید کمال طباطبایی» است که با زبانی ساده و روان نگاشته شده است. در بخشی از کتاب می خوانیم: «شعله های زرد و سرخ آتش زبانه می کشید. اشک هایم اختیار می ریخت پایین. لباس ها در آتش می سوخت و من فقط نگاه می کردم و اشک می ریختم. با آرنج زدم به دست ناهید، دخترعمه ام کنار من ایستاده بود. ناهید سرش را به علامت موافقت تکان داد. من اشک هایم را پاک کردند و گفتم که باید بیرون بکشیمش».