میان دگرگونی ها و پایداری های اجتماعی و مضامین و محتوای فیلم های ایرانی همواره نوعی هم سویی و همبستگی وجود داشته است. فیلم های ایرانی در فاصله ی سال های 1309 تا 1357 هم بازتابنده ی برخی ویژگی های پایدار جامعه ایرانی بوده اند و هم منعکس کننده برخی دگرگونی های اجتماعی روی داده در دوره های اخیر، به این معنی که فیلم های عامه پسند فارسی، با وجود سطحی بودن و ابتذال شان، از یک سو، برخی خصوصیات پایدار و کهن فرهنگ ملی ما را منعکس می کرده اند: و از سوی دیگر، نمایان گر دگرگونی هایی در نگرش، از سنتی به مدرن، بوده اند. بر این پایه، این کتاب می کوشد تا نخست نهاد اجتماعی فیلم سازی در ایران را تا پیش از انقلاب توصیف کند، سپس به تحلیل محتوای فیلم های سینمایی ایرانی بنشیند. و سرانجام ارزیابی ای از فرآیند امروزی شدن فرهنگ به دست دهد.