در این کتاب، به بررسی دیدگاه های مختلف در مقولة نقد ادبی پرداخته شده است. نگارنده در این نوشتار بر آن است که با نگاهی تاریخی و تحلیلی به آثار موجود در یک محدودة زمانی پنجاه ساله بین سال های ۱۳۰۰ تا ۱۳۵۰ به عنوان آغاز دوره ای جدید برای ادبیات فارسی، با تمرکز بر شعر نو، سه رویکرد جامعه شناسانه، روان شناسانه و زمان شناسانه را محور بحث قرار داده و پس از بیان زمینه های نظریه  و نقد به صورت عمومی، معرفی سه رویکرد محوری پژوهش، نقد علمی بر پایة این سه رویکرد را معرفی نموده و سپس کتاب های مورد نظر را معرفی کرده، شاخصه های کلی آن را بر شمرده و مورد تحلیل قرار دهد و در پایان هر بحث نیز نقدهایی را که دربارة هر کتاب نوشته شده، نام برده و بررسی نماید.