یکی از دوره های اعتلای فرهنگی و درخشش هنر معماری اصفهان در میان دوره های مختلف رشد و شکوفایی این شهر، زمانی است که اصفهان توسط شاه عباس اول به عنوان پایتخت کشور انتخاب شد. در این دوره با رسمیت یافتن مذهب شیعه در دوره ای ارزشمند از حیات عقلی، شیعه به کمال خود دست یافت و تأثیر اندیشه شیعه در کنار حکمت فلسفی و حیات اجتماعی، فرهنگی، هنری، اقتصادی و سیاسی این دوره باعث شکل گیری مکاتبی به نام مکتب اصفهان شد. کتاب حاضر با هدف بررسی معانی نمادین عناصر معماری اسلامی در ابنیه شهر اصفهان در عصر صفوی به رشته تحریر درآمده است.