شرلوک هولمز شخصیتی داستانی است که شهرتش از شهرت خالق خود سر آرتور کانن دویل، فراتر رفته است. کارآگاهی که نفس کار برایش اهمیت زیادی دارد. او هرگز به دنبال کارهای آسان و پیش پا افتاده نیست و پرونده هایی را می پذیرد که پیچیده اند و گشودن راز نهفته آن ها تلاش و دقت و تفکر بسیار می طلبد. به همین دلیل هرگاه پلیس رسمی بریتانیا، اسکاتلند یارد، در حل معمای پرونده ای جنایی درمی ماند دست به دامان او می شود تا او با قابلیت های خارق العاده ای که دارد گره از کارشان بگشاید. چراغ راه او عقل است و در تمانی مراحل حل معما و یافتن عامل جنایت از گردآوری شواهد گرفته تا استنتاج منطقی از مسیر عقلانی خارج نمی شود. شاید محبوبیت زیاد هولمز در میان خوانندگان به این دلیل باشد که علاوه بر کارگردانی و تیزهوشی وجدان بیداری نیز دارد و همواره نگران است که مبادا اقدامات او گناهکاری را به عقوبتی شدیدتر از آن چه سزاوار آن است گرفتار کند چنانکه در داستان ابی گرنج خطاب به واتسن می گوید: «ترجیح می دهم پلیس انگلستان را دست به سر کنم تا وجدانم را زیر پا بگذارم.» و گاهی حتی به قانون نیز نگاه انتقادی دارد و اجرای خشک قانون را هنر نمی داند و در جایی از همین داستان با توجه به آنکه پلیس رسمی نیست خطاب به واتسن می گوید: «من حق دارم قضاوت کنم.»