در این کتاب ، جمای شانزده ساله با نامه ای که برای رباینده خود می نویسد، داستان تأثیر رخدادی وحشیانه و بودن در اسارت را بر رشد شخصیتی خود و تبدیلش به زن جوان کامل تری بیان می کند. جما، دختری که در شهر رشد یافته توسط تای، مردی که بزرگ شده دنیای وحشی و بیابان های استرالیاست، ربوده می شود. علی رغم شک بزرگ و ترس عمیقی که این اتفاق بر وجود جما انداخته، او پس از مدتی متوجه می شود نسبت به رباینده خود احساس پیدا کرده است. احساسی که مشخص نیست عشق است یا به سادگی، سندروم استکهلم که درنتیجه  تنها بودن برای مدت طولانی با یک رباینده رخ می دهد. لوسی کریستوفر در این رمان نهایت طنازی قلم خود را به کار برده و داستانی خلق کرده که با یک تیر چندین و چند نشانه را هدف قرار داده است. وی از یک سو به ایجاد جریان احتمالی سندروم استکهلم اشاره می کند، از سوی دیگر تأثیر رفتار والدین و فشار رفتاری آنان با نوجوانان را به تصویر می کشد و مهم تر از همه، به جریان ربوده شدن دختران و نجات یافتگان چنین اتفاقی صدایی واضح و رسا می بخشد.