رمان "عشق روزهای بلوا "مربوط به اواخر دوره امپراتوری عثمانی است. آخرین تخت نشین امپراتوری عثمانی، "عبدالحمید ثانی"، "به دست مخالفان  سلطنتی، یعنی جمعیت اتحاد و ترقی، که گروه عظیمی متشکل از نظامیان  حکومت عثمانی است، از سلطنت خلع و به "سلانیک "تبعید می شود" .عثمان"،  راوی خاطرات شخصیت های رمان، که نسبتی نزدیک با آنها دارد، نماینده نسلی  است که به سبب خیانت ها، عداوت ها و جنایت های نسل های پیشین یا نیاکان،  آینده روشنی برای خود ترسیم نمی کند .او به گذشته پناه می برد ;اما در  درون زمان میان تولد و مرگش بر جای می ماند .عثمان در اصل، تجسم هولناک  نسلی هویت گم شده است .