نگارنده در کتاب حاضر، با بیان اندیشه های متافیزیکی «ابوعلی حسین ابن عبدالله ابن سینا» (980ـ1037م.)، درصدد است تا به پرسش های: «نفس چیست و به عنوان علت چه رابطه ای با بدن دارد؟» و «خدا چیست و به عنوان علت چه نسبتی با جهان دارد؟»، پاسخ دهد. بدین منظور نگارنده ریشه های اندیشة ابن سینا را در دنیای مغرب زمین بخصوص نزد «ارسطو» و متفکران دورة اسکندرانی دنبال کرده و تحول مفاهیم فلسفی را با دقت تمام به تصویر کشیده است. وی در این مسیر تأثیرات دنیای اسلام را در اندیشة ابن سینا نادیده نگرفته و به ریشه های تفکر او نزد متکلمان و «فارابی» هم توجه نشان داده است. نگارنده ابن سینا را متفکری معرفی کرده، که اندیشه های دیگران را خوب فهمیده و از مجرای آنها برای مشکلاتی که با آن روبه رو بوده، همچون دو سؤال مطرح شده، راهکارهایی مناسب ارائه داده است.