در یکی از شهرهای زیبای قدیم کشور ایران، حاکمی بداخلاق و از خودراضی حکومت می کرد. او هرروز، به بهانه های واهی مردم را به دست ماموران خود می داد تا آنها را حسابی کتک بزنند. روزی حاکم تصمیم گرفت، مانند بتی باشد که مردم او را بپرستند و سجده کنند. به پیشنهاد وزیر مجسمه ای به شکل حاکم در میدان مرکزی شهر نصب کردند. حاکم قانونی گذاشت که اگر کسی به مجسمه احترام نکرد، بعد از برآوردن سه آرزو و خواسته، او را بکشند. روزها گذشت تا جوانمردی عشایری از شنیدن کشته شدن مردم بی گناه به علت سهل انگاری در احترام به مجسمة حاکم به ستوه آمد و با خود عزم کرد که این رسم نکوهیده را از بین ببرد و درسی به حاکم دهد تا هیچ گاه فراموش نکند. به همین علت با تصمیم قبلی پیش چشم ماموران به مجسمه احترام نکرد، ماموران او را نزد حاکم فرستادند و او توانست نقشة خود را عملی کند و به هدفش برسد. «پنج قصه» برگرفته از داستان های کهن ایران و با عنوان های گنج مراد (مرد و نامرد) دانایی، شغل شاهنامه، قانون حاکم ظالم و ارزش جان است.