در این اثر نمونه هایی از «اخلاق پیامبران» الهی که در قرآن کریم به آن ها اشاره شده است، ذکر گردیده است. نویسنده ضمن بیان تعریفی از اخلاق، حرکت اصلاحی پیامبران را حرکتی اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی عنوان کرده و معتقد است بیشترین تلاش انبیای الهی در زمینه اصلاح اخلاق بشر بوده و خود آنان نیز از لحاظ اخلاقی کاملا افرادی متخلق به اخلاق الهی بوده اند. وی در صدر همه پیامبران، پیامبر اسلام(ص) را در صدر همه محامد اخلاقی دانسته و معتقد است که همه پیامبران الهی نیز مانند گل های یک بوستان دارای یک عطر و بویی خاص از لحاظ اخلاقی بوده اند و با اخلاق خویش توانسته اند افرادی را جذب و هدایت کنند و به درجه خلیفه اللهی برسند.