در این دفتر گزیده ای از اشعار "سالواتره کوازیمدو" (1901_1968) شاعر ایتالیایی، به دو زبان فارسی و ایتالیایی درج گردیده است. در بخشی از مقدمه کتاب آمده: "... یگانه هنر او در عالم زمینی، همانا ماهیت شاعر بودن او است.... اشعاری که او در عدم یقین و تردیدی که مختص روحیه بشر امروزی است. در چارچوب "وجدان" و "آگاهی" می آفرید. اشعار او همواره کنایه آمیز، اسطوره ای و در رابطه ای نزدیک با رویارویی شاعر امروزی با شاعر دوران باستان است. اشعاری حماسی _ رویایی در نوعی هماهنگی رمانتیک و شاعرانه، که شاعران دوران باستان دور عهد باستان را به یاد می اندازد... این شاعر همواره کوشیده با زبانی نو، از مسیر "معیار همیشگی" انحراف یابد، و با نظریه ای کلاسیک درباره زندگی بشری به گفت وگو بپردازد و از تمایل بشر در جهت تداوم یافتن در ابدیت و در قالب شعری که تنها به یک نام تنزل یافته باشد (نام خود او...) سخن بگوید...". اینک نمونه ای از اشعار این مجموعه درج می گردد: و چگونه می توانستیم ترانه سر دهیم/ با پای دشمن غریبه بر روی قلبمان/ در میان مردگانی رها شده در میادین شهر ها/ بر روی علفزار سخت و منجمد/ در برابر ناله چونان بره کودکان/ در برابر نعره سیاه مادری که پسر مصلوبش را/ بر روی تیر تلگراف می یافت؟/....