تقسیم قصه بر پایۀ مضمون، امری دشوار و دیریاب و چه بسا ساده اندیشانه است. ما در نهایت، ناگزیر می شویم که رده بندی قصه ها را بر پایۀ کنش های قهرمان از بعد پیشبردی که در طول قصه دارد قرار دهیم؛ به عبارتی به ریخت شناسی قصه ها بپردازیم تا هم راه را برای مطالعات تطبیقی ملیت های مختلف هموار کرده باشیم و هم رده بندی مواد داستانی، صورتی علمی و دقیق به خود بگیرد. نگارنده در کتاب حاضر به بررسی حکایات درونه گیر (حکایاتی که چندین حکایت را در خود جای داده اند) هزار و یک شب با استناد به روش «ولادیمیر پراپ» پرداخته است. وی افزون بر استفاده از شیوۀ پراپ از دو پایۀ اصلی روایت یعنی کنش گر و کنش پذیر نیز سود می جوید. کنش گر خود به دو بخش قهرمان جست وجوگر و ضد قهرمان و دیگری یاری گر و بخش پذیر نیز به دو گروه قهرمان قربانی و سایر شخصیت های بهره ور تقسیم می شود. برای مثال اگر دختر یا پسر جوانی ربوده یا از خانه رانده شود و قصه، مکانی را که برجای مانده اند نادیده بگیرد و ماجراهای او را دنبال کند قهرمان آن همین دختر یا جوان ربوده شده یا رانده شده است. قصه هایی از این دست، جست وجوگر ندارد و قهرمان آنها را قهرمان قربانی می نامند. علاوه بر این؛ در کتاب از یک شخصیت دیگر با عنوان راوی نام برده می شود.