تهایی الیزابت
ویلیام ترور

وقتی داشتم آخرین بار از دفتر میومدم بیرون چهارتا کتاب از شهرزاد قرض گرفتم برای تابستان یکیش همین رمان بود.
یجورایی از حجم کتاب می ترسیدم ( حدود 600 صفحه جمع و جور )
آخرای تابستان بود که شروع کردم به خوندنش یا بهتر بگم آخرین روز تابستان.
رمانی در فضای انگلیس و لندن . داستان های آدم های مختلف و سرگذشت هاشون
پس زمینه ذهنم قبل از خوندن این کتاب فقط الیزابت و تنهایش بود ولی اصلا اینجور نشد .
چهار کاراکتر اصلی داستان زنانی بودند که داخل بیمارستانی بستری شدند و هر کدوم برای خودشون داستان هایی دارند که بشکل عجیب غریبی مثل چرخنده ها – برای من – رمان رو شیرین و دلپذیر کرده بود.
الیزابت : زنی که پس از 19 سال زندگی مشترک از مردی با شخصیت خاص و اذیت کننده برای الیزابت جدا شده و نتیجه این ازدواج سه فرزند دختر بود . یکی از مسائل ذهنی الیزابت جوانا دختر بزرگش بود که میلی به ادامه تحصیل نداشت و علاقه خودش رو کنار دوست پسر اش با روش خاصی می دید.
نمی خوام زیاد در مورد رمان و شخصیت هاش بنویسم که کلی خودش حرف داره از خانم سامسون گرفته و داستان های کلیسای پلاک نه تا لی لی که در انتظار بچه ایه ( سقط چند بارش این انتظار رو طولانی کرده ) و درگیری هاش با خانواده شوهرش بخصوص خانم دروکر ( مادر شوهر ای با ویژگی های اعصاب خرد کن ) هنری ، آقای مالونی ، کارکنان بیمارستان و .... 
برای من لذت رمان خوندن همینه که شخصیت هاشو کشف کنی و با داستان جلو بری.
در نهایت یکی از رمان هایی بود که تهش لبخند زدم . گفتم چقدر زیبا همه ی زشتی های دنیای آدم هارو کنار هم گذاشتی ( طلاق ، خودکشی ، بلاتکلیفی ، عشق های از دست رفته ، خانواده های فضول ، ، مشکلات مادرزادی ، افسردگی و .....) ولی در نهایت کار حسی بود که هستند کسانی که در این راه تاریک بهت کمک کنند و تو یجورایی باید ادامه بدی به این راه.
مهربانی های دوشیزه سامسون خیلی بدلم نشست ( یجورایی شخصیتشو تو خودم دیدم  )
به طور عجیبی رد شدن صفحه به صفحه رمان رو حس نمی کردم و داستان من رو بهمراه خودش می برد و نزدیک به 6 روز بیشتر طول نکشید . 
یجورایی دلنشین ترین کتاب از اون 4 تا کتاب قرضی.
این عکسو هم با اینکه کیفیت نداره خیلی دوست دارم ؛ نقاشی و کادو دوستداشتنی ، کتاب دوستداشتنی ، کافه دوستداشتنی
          

            وقتی یه کتاب ۶۰۰ صفحه‌ای رو یک‌نفس می‌خونم، یعنی عاشقش شده‌ام!
تنهایی الیزابت چنین کتابی بود. قصه‌ی زندگی ۴ زن، یکی که در آستانه‌ی ۴۰ سالگی و با سه بچه به تازگی از همسرش جدا شده (الیزابت)، یکی که درگیر دوست‌پسرشه، یکی که بعد از چند سقط باز حامله‌ست و یک راهبه.
من چقدر تمام جزئیات این قصه رو دوست داشتم! ... چقدر زیاد...