کتاب حاضر اثر دیگری از نویسنده یی است که با انتشار ذهن ناآرام که تاملی ژرف در باب مرگ، اندوه و ناکامی است؛ به چهره یی جهانی مبدل شد.
شاید هیچ فرد دیگری جز خانم کی رد فیلد جمیسون که دریافت های دقیق خود از روان شناسی را با ظرافت های ادبی و شور و هیجان زنانه در آمیخت، نمی توانست این گونه قصه پر غصه از دست دادن همسر خود را بر اثر بیماری سرطان بازگو کند و این گونه به لطافت به این فاجعه نزدیک شود، با زبانی شاعرانه، لطیف و شفاف که بوی تغزل از آن به مشام می رسد. جمیسون از رابطه لطیف بین خود و شوهرش ریچارد دیات می گوید. دیات دانش مند نامی است که خود دچار بیماری واژه کوری است که با تلاش بسیار در شمار یکی از شاخص ترین متخصصان پیشتاز اسکیزوفرنی قرار می گیرد. جمیسون با صداقت ذاتی اش، صراحت کلامش، هوش کم نظیرش و سادگی گفتارش از نبرد دراز مدت و اندوه بار همسرش با بیماری سخن می گوید و می کوشد تمایزی آشکار قایل شود میان اندوه و افسردگی.