نگارنده در کتاب، نمونه های مکتوبی از ادب عامیانه کردی را با شاهنامه فردوسی مقایسه کرده است .یادآور می شود از فولکلور کردی برای فراهم آوردن مجموعه حاضر، از این منظومه ها و داستان ها بهره برده شده است : "شیخ فرخ و خاتون استی"، "بهرام و گلندام"، "آزیره"، "صیدوان"، "شیخ مند و شیخ رش"، "کانه بی"، "سام سام"، "غزای سیسه بان"، "آیشه گول"، "زنبیل فروش"، "سواره"، "زینال بیگ"، "شور محمود و مرزینگان"، "حمزه آقا"، "خه زیم"، "بنفشه و برزا"، "لاس و خزال"، "با پیر آقای منگور"، "قبر"، "شم و شمزین"، "خلیل پادشاه "و "عثمان پادشاه ."در کتاب همچنین به اقتضای حال، از شواهد شعری و داستان های مناسب و مطابق دیگر نمونه هایی آورده شده که از آن جمله اند :منطق الطیر عطار، هفت پیکر نظامی، گرشاسب نامه اسدی توسی، و شهریارنامه عثمان مختاری .