زمستان بود. وضع صف صبحگاه به اوضاع هوا رفته بود، آشفته و درهم. کمتر صبحگاه تشکیل میشد و بیشتر اوقات بچه ها توی راهروی مدرسه، که سرد نبود، صبحگاه میگرفتند. سرد بود ولی زیاد سرد نبود. گله بان، میرکی را بغل کرد و گفت: «کنده!»