میشل دو مونتنی، فیلسوف شکاک قرن پانزدهم فرانسه است که تا پیش از چهل       سالگی به مناصب دولتی بالایی رسیده بود، به ناگاه از تمام مشاغل دست می       شوید و کنج عزلت می       گزیند و نگارش مقالات را پیش می       گیرد که چه در زمان خودش و چه تا به امروز نگاه بسیاری را به خود جلب کرده است.مونتنی از نگاه دیگران:آندره ژید: "آن       قدر شبیه من به       نظر می       رسید که انگار خود من بود."بلز پاسکال: "هرچه را در کتاب می       بینم، نه در مونتنی که در خویش می       بینم."ویرجینیا وولف: " همیشه جمعی در مقابل تصویر می       ایستند و به عمق آن خیره می       شوند، انعکاس چهره خود را در آن می       بینند، هرچه بیشتر نگاه می       کنند، بیشتر می       بینند و هرگز نمی       توانند بگویند دقیقا چه می       بینند."رالف والدو امرسون: "به       نظرم رسید خودم در زندگی قبلی       ام این کتاب را نوشته       ام."گوستاو فلوبر: "سعی نکنید مانند بچه       ها او را به منظور سرگرمی یا مانند جاه       طلبان، به       منظور یادگرفتن بخوانید. او را برای زندگی کردن بخوانید."