بررسی نقش ایمان در حیات اخلاقی از منظر قائلین به اخلاق فضیلت مدارانه است. در این اثر ضمن بیان مفهوم ایمان و اخلاق و نسبت بین آن دو، به تبیین جایگاه ایمان در تقویت اخلاق فضیلت پرداخته شده و مؤلفه های ایمان و اخلاق حقیقی بیان شده است. نویسنده بر این باور است که ایمان موجب غنای اخلاق و ریشه دار شدن آن شده و در فضایل اخلاقی تحول ایجاد می کندو وی از منظری معرفت شناسانه به این موضوع نگریسته و قرائتی فضیلت مدارانه از اخلاق و جامعه اخلاقی ارایه نموده است. وی با تأکید بر فاعل اخلاق، به تبیین اهمیت و نقش تهدیب نفس فاعل فعل اخلاقی پرداخته و معتقد است در فلسفه اخلاق اسلامی، اعمال اخلاقی به صورت ذاتی دارای ارزش نیست و حسن فعلی و حسن فاعلی هر دو با هم مد نظر است. وی در ادامه به ظرفیت هایی که ایمان و اعتقاد برای تحول بخشی در حیات اخلاقی اشاره نموده و ماهیت درونی افراد مؤمن را در نوع فعل اخلاقی که از آنان سر می زند را مؤثر ارزیابی نموده است.