تاکنون کتاب ها و آرای مردم شناسان ایرانی به طور جدی مورد بحث و بررسی قرار نگرفته است. واقعیت آن است که بدون مرور انتقادی اندیشه ها و ایده ها، نقاط ضعف و قدرت آن ها آشکار نمی شود. مردم شناسی و آثار آن نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ راهی که به اندیشه ای مستحکم در این ادبیات ختم می شود، یگانگی افراد متفاوت در یک رویکرد متحد است؛ یگانگی ای که محتوایی انتقادی را دربردارد. ساده انگاری است اگر گمان کنیم که بدون نقد، عمق و ژرفای نظری در ادبیات مردم شناسی به دست می آید، شاید به همین دلیل است که مجلات علمی مردم شناسی جهان چون "مردم شناسی آمریکایی" و "قوم شناس آمریکایی" تا این اندازه به نقد کتاب اهمیت می دهند. کتاب حاضر نیز گامی در این راه به شمار می آید. کتاب شامل سلسله ای از نشست های پژوهشکدۀ مردم شناسی (26 نشست) می باشد که هدف از برگزاری آن ها بازاندیشی و آثار مردم شناسی و ادبیات میان رشته ای مرتبط با آن بوده است. مرور انتقادی این آثار، اشراف بیش تری به نظرگاه ما نسبت به نیازهای مطالعاتی در این شاخه از علوم اجتماعی خواهد داد. موضوع برخی از نشست ها عبارت اند از: نقد کتاب مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز اثر نجف دریابندری، زن و فرهنگ اثر محمد میرشکرایی و علیرضا حسن زاده، فرهنگ نظریه های فمینیستی اثر فیروز مهاجر و...، عزیز و نگار اثر یوسف علیخانی، افسانۀ زندگان اثر علیرضا حسن زاده، و عشق و شعبده اثر نغمه ثمینی.