کتاب عزیزجان  از اون کتاباس که میشه ازش حرفای قشنگ شنید:))
در واقع وصف این حالته که *آدم میخواد بگه دوستت دارم اما نه با گفتن مستقیم جمله ی دوستت دارم*
کتاب رمان و داستانی نیست و یه حالت دفترچه خاطرات عاشقانه داره (شاید) یا حتی نامه های کوتاه به یار!

 به نظرم رده ی سنی کتاب باید بزرگسالان باشه و در کل من خیلی خیلی دوستش داشتم و هر صفحه ش باعث میشد ذوق کنم از شیرینی کلمات و حرف ها:))
اگر یاری دارید توی زندگیتون خوندنش رو قطعا پیشنهاد میکنم:))
        

          _ تو باعث آخيش گفتن منی. 
عجب... 

 تعداد صفحات اینجا درست نیست. کاوری که عکسش اینجا هست رو هم هیچ جا جز اینجا ندیدم. قیافه‌ی نویسنده‌ش رو هم که دیدم حس عجیبی داشت. کلا این کتاب یه عالمه حس و حال عجیب بهم داد ولی از شیرینی خیلی از قسمت‌هاش هم نمی‌شه گذشت...
چند ستاره بدم خدا رو خوش بیاد آخه.