قسمت هایی از کتاب زیر نور موضعی:

اینجا، دیگر، دوران دانشجویی به پایان رسیده و خط آموش اساتید بزرگی به ذهن و جان نشسته. گرفتن معدلی میان آموزه های اساتید عالیجاهی چون «بیضایی»، «دولت آبادی»، «گلشیری»، «میرصادقی» کار بسیار سختی است. مجموعه ی شگفت آوری از رازها و وسواس موروثی، بافه ای از تداعی های سحرآمیز فرم و اندیشه و دیدن ارتفاعی از قلم در پیش رویت که خود در برابر عظمتشان دچار وحشت و ادباری، و البته نومید. پس ناگزیر راه خود را جست وجو می کنی. برای من دهه ی هشتاد یک دهه ی جدی و یک اعلام جنگ است علیه خودم. جنگی برای ثبت و اعلان؛ برای معنابخشی به حیات؛ برای پابان دادن به داشتن یک شعور خفیف از هر چیزی و از منتها الیه چپ به راست زدن یا در پیچ راست به چپ زدن و داشتن یک ادبیات مسروقه و فرق ضرورت های زمانه را درنیافتن و این حرف ها و چه، که در متعالی ترین شکل تو را «دست سوم» نگه می دارد. باید پس از دهه ی سوم زندگی، مهر را برای خود و جهانم کوبیدم. حاصلش این جلد است. دیگر آن جثه ی تکیده ی در صف تو آمده و مشغول است؛ با تکلیفی معلوم و بضاعتی معین که هنوز می کوشد بر آن بیفزاید.